Dəyişdik amma inkişaf etmədik...

   Hər birimiz uşaqlıq çağlarından xatırladığımız gözəl hisslər var. Bu gözəl hisslərdən biri də 1 (bir) sentyabr birinci sinifə, dərsə getdiyimiz gündür. Həmin günləri hətta ömrümüzün sonuna kimi belə xatırlayırıq.Kimisi qorxa-qorxa kimisi sevinclə, kimisi qorxu göz yaşları ilə birinci sinifə gedər qorxa-qorxa parta arxasında əyləşərdik.
  İndi hər şey dəyişib...Bir sentyabrda, insanlar da, hisslərimiz də...
  Artıq uşaqlar bir sentyabr deyil 15 sentyabr dərsə gedirlər, artıq uşaqlar məktəbə getməmiş yazıb oxumağı bacarır, hamıya adi hisslər kimi gəlir məktəbə getmək, hətta zülümlə gedirlər dərsə... Əvvəl şagirdlər məktəbdə oxuyub bilik qazanırdı, əvvəl dərsimizi oxumayanda müəllim əlimizin üstünə çubuqla döyərdi indi oxuyub söyüş öyrənirlər, indi şagird dərs oxumayanda müəllim onun telefonunu alır,indi dərs əvəzinə internet kluba gedirlər, indi məktəbdə oxuyub öyrənmək əvəzinə fərdi hazırlığa gedib öyrənirlər, atestatı pulla alırlar, bəzən universitetə pulla qəbul olurlar və s. bunun kimi misallar çox çəkmək olar...
  Bu azmış kimi bir güc bəla ilə universitetə daxil olurlar...Tələbəçilik həyatı kef damaq, ay brat - ay brat... əvvəllər tələbələr universitetə qəbul olanda çoxlu kitablar alır oxuyar mütaliə edər biliklərini artırardılar ki universitetdə hamıdan bilikli, mütaliəli olsunlar... İndi hamı özünə italyanskı qızıl, lak ayaqqabılar, mini yubka ki birinci kursuq elə geyinək ki deməsinlər ki kənddən gələnə oxşayırsan ( kənddən gəlmək söhbəti tam başqa mövzudur). Gəlirlər universitetə iki dəftər bir qələm...10 gün keçir artıq heç özləri də gəlmirlər yenə day-dayın, papanın cibləri sağ olsun pul verib qiymət alıb pul dağıdırlar...Kimisi təsbehlə gəlib srazu polojeniyaya baxmaqla məşğul olur, kimisi də papasının maşını ilə gəlib "risovkalıq" edib qızlara padxod etməklə... Ehhh bizim bu "müasir" zəmanəmiz... Sonumuz hara gedir görəsən...
  Əvvəl abituriyentlər universitetə qəbul olmaq üçün 300, 350 bal yığmalı idilər bu il isə 150...İnşallah gələn ildə 90 olar...

Çox təəccüblüdür doğrusu...

   Hərdən insanların sevgi ilə dostluğu səhv salması mənim marağıma səbəb oldu.Ətrafımda baş verən hadisələr və bilavasitə də mənim bu hadisələrin ağuşunda kəllə-mayallaq getməyim bu haqda düşünməyimə səbəb oldu.
  Bir neçə gün bundan qabaq metroda gəlirəm yanımda bir xanım əyləşib və telefonla oynayır. Qarşımda da bir QAQAŞ əyləşib və əlində telefon blutuz axtarmaqla məşğuldur. Mənimdə həmişə blutuzum açıq olur və blutuzumun adı "DİKTATOR"-dur. Qardaş elə hey mənə nömrə göndərir şəkil göndərir ki tanış olaq.Məndə baxıb gülürəm...Xeyli müddət keçdi düşdüm metrodan gəldim marşrutda əyləşdim və yenidən həmin qardaş peyda oldu.Mən lap arxa tərəfdə əyləşmişəm qaqaş da ayaq üstə yenə mənim blutuzuma rast gəlib başlayıb gic-gic şəkil göndərməyə.Çox gec olduğundan taksi ilə evə gəlməli oldum yenə bu qardaşla yol-yoldaşlıq etməli oldum.Qaqaş başlıyıb qızların tərbiyəsizliyindən danışmağa, başlayıb zəmanəsin tənqid etməyə...Susdum danışmadım...                  
   Ad çəkməsəm də bu faktı sizinlə bölüşmək istəyirəm.Bir oğlan var və bunun danışdığı bir qız var.Yəni tam olaraq dostcasına.Xeyli müddət danışdılar artıq hamı bildiki bunlar danışırlar və bu qaqaş da dost-tanışlarının yanında elə qələmə verir ki guya bu qızla sevgilidir. Şəxsən mənim özümə də onla danışmağından, görüşməyindən və s. öyünərək danışıb.Və bir az maraqlandıqdan sonra mənə məlum oldu ki bu oğlan bu qızla tam dostcasına danışır...
   Daha bir faktı sizinlə bölüşmək istəyirəm. Bir oğlan yaxınlaşır bir qıza.Salam, əleykə salam dost ola bilərik? Bəli... 3-4 gün keçir xəbər gəlir çatır ki bunlar artıq sevgilidirlər...
  Yaxud uzun illərdir ki, sevgili kimi tanıdığım çütlük artıq dostdular...Ya bu proseslər zəmanənin normal hadisələridir ya da mən anormalam...Bu gün dost sabah sevgili, bu gün sevgili sabah dost... Bu proseslərin belə sürətli şəkildə (hətta FORSAJLA) getməsi məni çox təəccübləndirir.Günahkar zəmanə deyil zaman həmin Şah İsmayılın, Koroğlunun, Babəkin zəmanəsidir amma insanlar həmin insanlar deyil, psixologiya həmin psixologiya deyil...Əslində bu proseslərin mənə heç bir maneçiliyi yoxdur əksinə belə daha rahatdır amma belə anormalcasına dəyişikliyin baş verməsi məni həddindən çox təəccübləndirir və marağıma səbəb olur...