Onun da haqqı var.O nə etməli?

  Hər kəs doğularkən eyni doğulur və bərabərhüquqlu olur.Lakin böyüdükcə, yaşımızın üstünə yaş gəldikcə müəyyən çətinlik bə problemlərlə üzləşirik.Əl əlxsus da Azərbaycanda insan hüquq və azadlıqları baxmından kasad bir yerdə.İstər cəmiyyətimiz, istərsə də hakimiyyətimiz bacardığı qədər insanların azadlıqlarına məhrumiyyət qoyur. Azda olsa kişilər arasında bir az sərbəstliklər, azadlıqlar var lakin xanımlar arasında istər valideyinlər tərəfindən istərsə cəmiyyətimiz tərəfindən azadlıqlarına sərhədlər qoyulur.Elə mənimdə bəhz etmək istədiyim bir xanımın rastlaşdığı acınacaqlı bir gündəliyini sizə çatdırmaq istəyirəm.
  İtərdim ki onun öz dili ilə dediklərinizi nəzərinizə çatdırım.
  - Deməli belə 22 yaşım var.Problemim işləmək, evdən çıxmaq, ümumiyyətlə öz istədiyim həyatı yaşamaqdır. Atam buna mane olur. O 6 ildi heç yerdə işləmir, hər gün eyni şey. Səhər saat 10 tamamda oyanıb gəlir televizoru açır və axşama qədər bu insan divanda oturub TV-yə baxır.4 dəfə həbsdə olub.
  Mən ondan soruşdum ki, bəs ailəniz hansı gəlirlər hesabına özünü təmin edir? cavabı belə oldu:
  - Anamın hesabına. Anam həm aptekdə işləyirhəm də kosmetika satışı ilə məşğuldur.
   -Mənim üçün evdən bayıra çıxmaq əməlli başlı problemə çevrilib Mən neformalam, qara rəngi sevirəm.Bütün əşyalarım qara rəngdədir.Yəqin ki keçid dövrümü yaşadığıma görə hələ də dəyişməmişəm.Bu cür qeyri-adi həyatı, yaradıcılığı çox sevirəm.Bütün paltarlarımı özüm tikirəm.Nə isə...Əsas məsələ ondadır ki, mən istəmədiyim şeyi etməyə məcbur deyiləm.Mənim 15-16 yaşım yoxdur, mən azad vətəndaşam.Məcburiyyət edilə bilməz mənə qarşı.
   -Atam hemişə hər xırda detala görə məni və bacımı döyür, söyür. (Bacımın 23 yaşı var). Bu düzgün deyil. Oturub sözlə başa salmagı bacarmır bu insan.Hər xırda sözə görə gəlib vurur. Özü də ancaq başın gicgah nahiyyəsindən təpiklə vurur. Bir neçe dəfə çantamın ipi ilə məni boğmağa çalışırdı anam ağladı qoymadı. Hemişə şəhərə gəzməyə və ya hansısa iş dalınca gedəndə üstümə qışqiırır. Dala qayıt, keç otur evdə deyir gəlib ağır ayaq zərbələri ilə başıma vurur. Anam da ondan qorxur.
   -Evdə hamını ölümlə hədələyir.
   -Psixi pozğunluğu da var onu deyim ki. Hemişə problem çıxanda telefonlarımızı və kompyuterimizi əlimizdən alır. Sizi qəbirə göndərəcəm deyir. Bu cür rəftarın səbəbini bilmirəm. Uşaqlıq çağımdan bu günə qədər döyüb ağzına gələni söyür.
  Bildirdim ki, bəlkə bunun səbəbi sənin geyim tərzin, qeyri-adiliyindir?
   -Yox ! Səbəb geyim deyil o sadəcə bizə nifrət edir!
  -Evdən qoymurlar şıxıb bir yerə getməyə. 34 gündü evdəyəm.

• Dəhşətdi. Mayın 12-dən bu günə qədər...

  Doğurdanda çox çətin bir vəziyyətdir.Demək olar ki, belə bir vəziyyət bəzi ailələrdə də var.Bu qədər kəskin olmasa da amma ailələrdə valideyinlər övladlarının azadlıqlarını, sərbəstliklərini əllərindən alırlar...