Dəyişdik amma inkişaf etmədik...

   Hər birimiz uşaqlıq çağlarından xatırladığımız gözəl hisslər var. Bu gözəl hisslərdən biri də 1 (bir) sentyabr birinci sinifə, dərsə getdiyimiz gündür. Həmin günləri hətta ömrümüzün sonuna kimi belə xatırlayırıq.Kimisi qorxa-qorxa kimisi sevinclə, kimisi qorxu göz yaşları ilə birinci sinifə gedər qorxa-qorxa parta arxasında əyləşərdik.
  İndi hər şey dəyişib...Bir sentyabrda, insanlar da, hisslərimiz də...
  Artıq uşaqlar bir sentyabr deyil 15 sentyabr dərsə gedirlər, artıq uşaqlar məktəbə getməmiş yazıb oxumağı bacarır, hamıya adi hisslər kimi gəlir məktəbə getmək, hətta zülümlə gedirlər dərsə... Əvvəl şagirdlər məktəbdə oxuyub bilik qazanırdı, əvvəl dərsimizi oxumayanda müəllim əlimizin üstünə çubuqla döyərdi indi oxuyub söyüş öyrənirlər, indi şagird dərs oxumayanda müəllim onun telefonunu alır,indi dərs əvəzinə internet kluba gedirlər, indi məktəbdə oxuyub öyrənmək əvəzinə fərdi hazırlığa gedib öyrənirlər, atestatı pulla alırlar, bəzən universitetə pulla qəbul olurlar və s. bunun kimi misallar çox çəkmək olar...
  Bu azmış kimi bir güc bəla ilə universitetə daxil olurlar...Tələbəçilik həyatı kef damaq, ay brat - ay brat... əvvəllər tələbələr universitetə qəbul olanda çoxlu kitablar alır oxuyar mütaliə edər biliklərini artırardılar ki universitetdə hamıdan bilikli, mütaliəli olsunlar... İndi hamı özünə italyanskı qızıl, lak ayaqqabılar, mini yubka ki birinci kursuq elə geyinək ki deməsinlər ki kənddən gələnə oxşayırsan ( kənddən gəlmək söhbəti tam başqa mövzudur). Gəlirlər universitetə iki dəftər bir qələm...10 gün keçir artıq heç özləri də gəlmirlər yenə day-dayın, papanın cibləri sağ olsun pul verib qiymət alıb pul dağıdırlar...Kimisi təsbehlə gəlib srazu polojeniyaya baxmaqla məşğul olur, kimisi də papasının maşını ilə gəlib "risovkalıq" edib qızlara padxod etməklə... Ehhh bizim bu "müasir" zəmanəmiz... Sonumuz hara gedir görəsən...
  Əvvəl abituriyentlər universitetə qəbul olmaq üçün 300, 350 bal yığmalı idilər bu il isə 150...İnşallah gələn ildə 90 olar...